Polanka – nazwa osiedla w północnej części Wrocławia, wchodzącego w skład większej jednostki urbanistycznej – osiedla Różanka. Wielkopłytowe osiedle w rejonie ulicy Macedońskiej i Broniewskiego wybudowane zostało dla 7000 osób w latach 1977-1980 w miejscu, gdzie przedtem znajdowały się (na powierzchni ok. 14 ha) ogródki działkowe i gdzie przebiegała nieczynna na tym odcinku od 1967 wrocławska kolej wąskotorowa. Przy ulicy Macedońskiej znajduje się największy na tym osiedlu, 21-klatkowy i jedenastokondygnacyjny budynek z 539 mieszkaniami.

Historycznie nazwa Polinke dotyczyła terenów położonych po obu stronach Starej Odry na zachód od Kleczkowa na lewym i na zachód od dawnej wsi Różanka na prawym brzegu rzeki, w okolicach dzisiejszego mostu Osobowickiego oraz jego poprzedniej lokalizacji 700 metrów na zachód. W miejscu, gdzie obecnie znajdują się zabudowania portu miejskiego (przedłużenie dzisiejszej ul. Kleczkowskiej w stronę zachodnią) na mapach z roku 1847 i 1853 zaznaczone jest „Polinkowe Pastwisko” (oryginalnie niem. Polinke Hütung).

Na prawym brzegu na mapach z 1865 i późniejszych (1910, 1936, 1938) występują Polinke Acker („Polinkowe Pola”), na zachód od dzisiejszego mostu Osobowickiego. Na tym samym brzegu rzeki, ale na wschód od mostu Osobowickiego (na przedłużeniu ul. Osobowickiej), biegnie ulica Na Polance, dawniej Polinke Weg; nazwa oznaczała w przeszłości „drogę do gruntów Polanki” i dotyczyła drogi znajdującej się poza terytorium Polanki.

Dawne Polinke Acker włączone zostały w granice miasta podczas wielkiej „regulacji miejskiej” (Städterordnung) w listopadzie 1808 i wykorzystane później, w 1867 do założenia miejskiego cmentarza; z kolei pas ziemi pomiędzy Polinke Weg i Oswitzer Weg (ulicami Na Polance i Osobowicką) a prawym brzegiem Odry – w 1903[7]; reszta Różanki natomiast – w 1928.

Obecnie „Polanka” we Wrocławiu ma właściwie dwa różne znaczenia dotyczące niepokrywających się, choć pobliskich terenów. Topograficznie określa się tą nazwą łąki pomiędzy prawym, północnym brzegiem Odry a wałem przeciwpowodziowym ciągnącym się wzdłuż ulicy Osobowickiej na odcinku pomiędzy mostem Osobowickim a mostem kolejowym. Urbanistycznie natomiast przypisuje się tę nazwę osiedlu bloków z wielkiej płyty między ulicami Żmigrodzką, Na Polance, Bałtycką i Obornicką, będącemu fragmentem osiedla administracyjnego Karłowice-Różanka.

Za Wikipedia

Wędrując po okolicy, dziś z trudem możemy sobie wyobrazić jak bardzo w ostatnich stuleciach zmienił się krajobraz. Jadąc rowerem czy spacerując nadbrzeżnym wałem w cieniu dębów, z trudem przyjmujemy do wiadomości, że ulica Osobowicka i Odra na tym odcinku są sobie współczesne. Na początku XIX w. Stara Odra skręcała w stronę miasta na wysokości mostu Trzebnickiego. Ku zachodowi zawracała w okolicy dzisiejszego pl. Powstańców Wielkopolskich i płynąc ku Dolnej Odrze przecinała teren obecnej Elektrociepłowni. Wioska Kleczków leżała tam, gdzie dziś jest SP 74, wówczas na naszym brzegu Odry. Jadąc do Osobowic trzeba było skorzystać z mostu na Starej Odrze, nieco na zachód od dzisiejszego wiaduktu (pod budynkiem „Odratrans”) i zaraz skręcić w lewo. Okolice dzisiejszego portu i składowiska elektrociepłowni były miejskim pastwiskiem i nosiły nazwę Polinke. Rejon dalej na północ, dzisiejszy cmentarz Osobowicki, aż po linię kolejową i poligony na tyłach jednostki wojskowej nazywał się Polinke Acker. Nazwą Polinke określano też nieco wyższy, zadrzewiony teren – dziś ogródki działkowe na tyłach ul. Łużyckiej. W średniowieczu były tu pastwiska i polany. W 1261 r. cały ten obszar książę Henryk III podarował miastu. Wiły się wśród łąk rozlewiska starorzecza. Pozostały po nich, stawy na poligonie i ciek wodny między cmentarzem a linią kolejową. O jeziorze wśród pastwisk wspominają dokumenty z lat 1336–1352, nazywając je Ligotą (Elgot). Późniejsze mapy stosują nazwę Rosenthaler See. W 1589 r. zbudowano nad nim nawet most określany jako pastwiskowy.

Dziś nazwą S.M. „Polanka” określa się osiedle między ulicami Na Polance, Bałtycką, Żmigrodzką i ks. Bończyka (już po stronie Karłowic). Dominują tu łamane, dziesięciopiętrowe bloki, wybudowane w latach 1977–80 częściowo na terenach ogródków działkowych. Na obszarze ok. 14 ha w tych tzw. parawanowcach (m.in. 21 klatek przy ul. Macedońskiej) mieszka prawie 7000 osób. Pośród bloków wybudowano X Liceum Ogólnokształcące. Osiedle nietypowo zapisało się w historii. 24 czerwca 1978 r. przyszła na świat Paulina Zalewska, którą uznano za 35–milionową Polkę. Paulina mieszkała z rodzicami właśnie na Polance.

Skrajem osiedla, wałem nad Odrą biegnie ul. Na Polance (Polinke Weg), przy której usytuowane są trzy budynki osiedla Starej Polanki, zaprojektowane w latach 1938-39 przez Heinricha Lauterbacha. Powstały one w czasach III Rzeszy, ale architektonicznie nie są pod-porządkowane wymogom ówczesnej stylistyki – zawierają pewne modernistyczne koncepcje (okrętowa stylistyka i układ mieszkań, okrągłe okna typu bulaj). Nawiązano do nich w sąsiednich domach wzniesionych już w latach dziewięćdziesiątych